Allemaal bijgekomen van onze kortstondige hittegolf? Je moet er niet aan denken dat dit een hele zomer gaat duren. Hele volksstammen weten niet beter. Ja wordt er dan gezegd, die zijn er aan gewend. Daar geloof ik niet in. Anderhalf jaar Nieuw Guinea heeft mij geleerd dat een mens zijn of haar tempo aanpast en het daardoor nog enigszins dragelijk is. Rustig aan (tenang saja in Bahasa Indonesia), maar het blijft bloedheet.
Bij een temperatuur boven de 25 graden slaat Nederland op tilt. Code zus, code zo. Reden om in paniek te geraken? Ik denk het niet, mits je je gezonde verstand gebruikt. Niet proberen onder tropische omstandigheden een topprestatie te leveren. Met toerfietsclub Le Champion heb ik in hartje zomer Amsterdam-Gibraltar, de Giro, Vuelta en de 100 Colstocht gefietst. Grote kans op een brandende zon en torenhoge temperaturen en dat heb ik geweten.
Kou is niet plezierig, maar daar kun je je op kleden. Ontkleden bij warm weer kent zijn grenzen en helpt ook niet echt. Tja dan stap je op je fiets met twee gevulde bidons en verder hopen op veel cafés, tankstations of supermarkten onderweg om de bidons bij te vullen en heel veel frisdrank in te nemen. Veel meer kon je niet doen, nou ja een pet op, tegenwoordig een helm, is vanzelfsprekend om een zonnesteek te voorkomen. Sommigen nemen extra zout tijdens het eten maar daar begin ik niet aan sinds ik in de tropen het genoegen had anderhalf jaar lang een zoutpil bij mijn bord te vinden waar ik absoluut niet tegen kon en die na een week proberen regelrecht door de patrijspoort vloog. Nam dagelijks extra sambal oelek bij het eten en daar zit aardig wat zout in
Wat zijn de ongemakken. Brandende voeten, zweet in je ogen, remedie vaseline net boven of op de wenkbrauwen zodat het zweet langs en niet in je ogen komt. De hele dag in de hitte fietsen is een aanslag op je lichaam. Ben wel eens bij een hotel aangekomen met het gevoel dat ik uren aan het spit had gehangen. Zijn er voordelen? Je hoeft niet zo vaak te plassen. Voor coureurs weer lastig als je naar de dopingcontrole moet. Mijn toptemperatuur beleefde ik tijdens de etappe Malaga-Granada met een piek van 40 graden.
Maatregelen
Voor de toerfietser zie je dat er bij de grote toertochten steeds vaker extra drinkposten zijn voorzien. Bovendien er is geen haast geboden en je kan zelf ook een extra drinkmoment inlassen.
Het profpeloton neemt andere maatregelen. Sinds 2025 is het bij UCI koersen zo dat je op een door de organisatie bepaalde plaats moet bevoorraden. Afhankelijk van de lengte van het parcours is dat bij de vrouwen maximaal twee keer. Verder kunnen de coureurs drinken bij de ploegleidersauto halen. Heb je als volgauto bijvoorbeeld nummer 14 dan rij je aan de staart. De renster moet zich laten afzakken en tussen de wagens weer terug zien te keren in het peloton. Niet iedere renster durft dit.
Onder extreme omstandigheden wordt van deze regel afgeweken en bepalen organisatie en de UCI of er extra bevoorradingen mogen plaatsvinden. In een Ronde van Vlaanderen heb ik met mijn Belgische collega, die de streek op zijn duimpje kende, zes keer aan kunnen geven door telkens het parcours af te snijden. In de Giro lukte dat niet, twee verzorgers mee, waarvan één de zogenaamde bakwagen met het materiaal bestuurde en direct van start naar finish reed zonder bevoorrading te kunnen doen. Zelf kon ik in de bergen niet afsteken en dan is het voor de rensters afzien bij een dagelijkse temperatuur van boven de 30 graden. Het is dan zorgen dat iedereen zijn bidon aanpakt.
De grote World Tour ploegen zoals Visma hebben een budget die het toelaat om voor de Tour de France tien of meer personen in te huren, naast hun normale ploeg verzorgers. Zo creëer je extra bevoorradingpunten om de coureurs van bidonnen en muzettes te voorzien. Muzettes zijn die zakjes die de renners aangereikt krijgen en waarin naast een paar bidonnen een klein colaatje, wat gelletjes en reepjes en bijvoorbeeld een puddingbroodje zit. In de Tour de France rijden er zeker twee ploegleidersauto’s mee, dus aan drinken en eten geen tekort. In het vrouwenpeloton worden vrijwel geen muzettes gebruikt. Dit heeft te maken met de lengte van de koers en met de mogelijke valpartijen die daardoor kunnen ontstaan. Maar ook wij hebben tijdens de Tour de France meerdere ploegleiderauto’s in koers. Samenvattend, wat is er te doen tegen deze hitte. Drinken, drinken en nog eens drinken en niet vergeten van die plakkerige gelletjes naar binnen te proppen.
Koolhydraten
Tijdens de wedstrijd is het van groot belang om de juiste hoeveelheid koolhydraten en mineralen tot je te nemen. Dit gaat in de vorm van drinken, reepjes en gelletjes. Onze diëtiste heeft bepaald hoeveel gram aan poeder in een bidon moet. Het is de bedoeling dat de renster 1 bidon van 500 ml per half uur drinkt. In een bidon gaat Iso (30 gram) en of Turbo (40 gram) van onze sponsor Amacx voor de broodnodige mineralen die aangevuld moeten worden. Op weg naar de start gaat er al een bidon in, de tijd voor de start, twee uur, wippen ze ook een bidon naar binnen en eten ze wat, meestal een rijstcakeje die wij als verzorgers maken. Voor de start nog twee Turbo’s op de fiets en de rest moet onderweg aangepakt worden. Als wij met twee verzorgers zijn, staat de 1e met Iso drank, de 2de met water. Voor dekoers pakken de rensters gelletjes en reepjes mee. Minimaal een reep of gelletje per uur is standaard om zo de verbruikte calorieën aan te vullen. Na 30 km mag er in de regel voor het eerste bevoorraad worden. De laatste 20 km is het niet meer toegestaan. Bij bloedhitte wordt hiervan afgeweken. Het lukt bijna nooit om alle coureurs tijdens de bevoorrading een bidon aan te geven, vier is een goed gemiddelde. Alleen in een stevige klim lukt het om iedereen een bidon aan te reiken. Je weet waar de verzorging is. Dat is van tevoren besproken, ze hebben oortjes in en dan is het aan de rensters om zich te positioneren. Appelte eitje. Althans dat zou je denken. Het tegendeel is waar. Drie achter elkaar, verkeerde kant, op de tweede rij, tja dan is het jammer, geen bidon. Voor een koers van plus minus 3 uur, zo’n beetje een gemiddelde vrouwenkoers, zouden er zes bidons gedronken moeten worden. Ik kan jullie verklappen dat geen van onze rensters daar aan komt. Na de koers is het drinken nog niet gedaan. Om te beginnen een verplicht eiwitrijk hersteldrankje en water, Cola of Fanta. Voor op de kamer een anderhalve literfles water om de nacht door te komen. Bij het eten alleen water. De wijn is voor…….
Koelen
Waar wij onder warme omstandigheden gebruik van maken zijn ijsvesten. Ruim voor de start worden die omgedaan en kort voor de start afgedaan om in ieder geval fris te vertrekken. Ook gebruiken wij koelhanddoeken als wij niet de beschikking hebben over een vriezer. Onderweg worden zakjes met ijs aan de bidons bevestigd die de coureur in de nek kan leggen. Die zakjes maken wij van pantys. Uiteraard worden de bidons op temperatuur gehouden. Niet te koud want dat kan maagklachten geven. Veel meer als hierboven geschetst kan je niet doen. Wij als toerfietser kunnen bij extreme omstandigheden ook ons verstand gebruiken en met een koud glas drinken thuis onder de parasol de touretappe bekijken. Ook leuk. De coureurs, slaven van de weg, moeten door.
Wim van Brink
P.S. Ook VolkerWessels vrouwen is met zeven rensters paraat in de Tour de France Femmes van 26 juli t/m 3 augustus waaronder Anneke Dijkstra uit Heerenveen.
Reactie plaatsen
Reacties